Laatste dagen Nin Binh, Hué en lichtjesstad Hoi An

Joehoe! Inmiddels alweer van alles beleefd. Van de natuur overgegaan naar het leven aan de kust, lekker even relaxen! Dit keer een iets langer verslag.

Afgelopen zondag had ik nog 2 dagen te gaan in het natuurrijke Ninh Binh. Ik wilde nog een bezoekje brengen aan het National Park Cuc Phuong, 45 km verderop van m'n bamboehutje. Dat was m'n kans om op de scooter rond te touren! Volgens de meiden van de shack moest ik eerst maar even oefenen, dus dat ook gedaan. Hm, toch niet zo'n fijn scootertje als het lijkt. Ik heb wel eerder op een scooter gereden in Australië, maar dit voelde niet hetzelfde. Maar ik dacht, km's genoeg om morgen het rijden me eigen te maken! Totdat de volgende ochtend één van de shack-meiden me kwam opzoeken en zei dat ze zich toch wel zorgen maakte om me alleen op de scooter te laten vertrekken. Omdat het toch een lange rit is, en ik maar weinig scooter-ervaring heb. Oké, dat was voor mij het teken dat ik het idd niet moest doen. ;) Dus zij heeft een motorrijder voor me opgebeld die een kwartier later op de stoep stond om me op te pikken. Zo kan het ook! Hoef ik nergens op te letten, maar me lekker laten begeleiden zodat ik ongestoord van de omgeving kan genieten. Achteraf maar goed ook, want onderweg bleek dat ik de weg naar het National Park nooit in m'n eentje had gevonden haha! Nergens bordjes met aanwijzingen oid, dus het had zo bedoeld moeten zijn. ;)
45 km later kwamen we aan in het National Park, Cuc Phuong. Een regenwoud waar we ook fijn met de motor doorheen konden crossen. Dat was tenminste hetgene wat ik in m'n hoofd had, totdat m'n motorrijder (deze heette Bin) ineens stopte bij een of andere bezienswaardigheid. Hoewel ik alleen het rondrijden al prima zat vond, liet ik me toch door hem begeleiden. Hij gebaarde naar een bruggetje wat blijkbaar de ingang was. Een vrouw achter een kraampje dat daar stond floot me terug, en ik zag dat ze een zaklamp omhoog hield. Die had ik blijkbaar nodig. Nou prima, t zal wel. ;) Zaklamp mee en hoppatee, over de brug gelopen en mezelf een aantal gladde en lange trappen omhoog gesjouwd. Pf... Onderweg kwam ik allemaal Vietnamese toeristen tegen die met me op de foto wilden. Huh?? En ze zaten maar te gieren en te giechelen. Ik snapte er niks van, maar goed, ik wil best een leuke pose aannemen, hoor. Na 10 minuten had ik iedereen vereerd met een fantastische fotoshoot en kon ik eindelijk verder naar boven. Daar kwam ik aan bij een soort piratengrot waar je geen hand voor ogen zag. Ahhhh, handig zo'n zaklamp! En dit was zo'n grot waarbij je niet wilt dat je batterijen er ineens mee ophouden. Dan wordt het lastig de uitgang terug te vinden. Spanning en sensatie! Wie weet lag er wel ergens een skelet om het hoekje! Nee, viel mee hoor. ;) De grot was niet zo diep, dus na kleine 10 minuten weer teruggegaan naar de ingang om weer verder te crossen op de motor.
Bij de volgende stop mocht ik een wandeling/hike maken. Volgens Bin duurde dat ongeveer 2 uren. Wat?? Die lui praten er ook over alsof het de normaalste zaak van de wereld is om 'even' een wandeling te maken in een regenwoud met kleine paadjes en vreemde insecten. Maar goed, met deet op het lichaam en een slok water was ik er klaar voor: Marleen vs de jungle.
Na een kwartier dacht ik: toch wel blij dat ik er aan begonnen ben! Het was al wel snel zwaar, omdat ik veel trappen moest beklimmen, maar het had ook wel iets avontuurlijks om daar te lopen. En Marleen houdt van avontuur.
Nou, een half uur later was ik er wel klaar mee. De trappen omhoog bleven maar komen, m'n water raakte op en ik had het gevoel dat m'n lichaam de deet had afgestoten. (Niet zo moeilijk; ik was drijfnat van 't zweet (nog steeds 35 graden) en van al 't vocht van 't regenwoud.) De muggen suisden om m'n oren, ze roken m'n bloed. En naarmate ik verder liep, hoorde ik steeds meer insectengeluiden en ik zag ze nu ook steeds vaker. Brrr... :s Onderweg waren opzich wel rustplaatsen, maar als ik ging zitten, was ik een makkelijke prooi voor de muggen. Ik besloot om aan één stuk door te lopen, want ik moest daar weg. Blegh, had het helemaal gehad. Weer een kwartier later merkte ik dat m'n knieën minder goed begonnen te functioneren, ai. En dan moest ik nog een dik uur lopen... Maar op een gegeven moment kwamen er alleen maar trappen naar beneden, waardoor ik stilletjes hoopte dat het einde naderde. En ja hoor! Na in totaal een uur flink te hebben doorgestapt bereikte ik de uitgang. Freedom!! Bevrijd van de jungle-hel. Bin stond me al op te wachten, lieverd van me! Snel onze rit op de motor vervolgd, zodat m'n kleren in de wind konden drogen.
Tot slot nog aapjes gekeken in het park, een hapje gegeten en teruggereden naar de shack. Daar een fijne douche genomen en neergeploft in m'n vertrouwde ligstoel aan het water.

Volgende dag ben ik om 22:30u met de slaaptrein vertrokken naar Hué. Ik sliep samen met nog een man en een vader + 2 kinderen in een slaaphut. Zij sliepen al, dus ik deed mee. Na paar uurtjes slapen stond de trein een tijdje stil, geen idee waarom. Dus even wakker geweest en daarna weer gepoogd om te slapen. Is praktisch niet meer gelukt, omdat beide mannen enorm konden snurken. Maar ook écht, zoals je het in tekenfilms ziet waarbij je een zaag door een boomstam ziet zagen. Lekker dan... Muziek luisteren hielp ook niet, zelfs niet toen ik probeerde het gesnurk op het ritme van de muziek mee te laten gaan. Mr. snurkte teveel uit de maat.
Wat wel weer aardig was, is dat ik 's ochtends van de vader een bekertje met noodlesoep aangeboden kreeg. Hij had een waterkoker mee, dus ik heb samen met hem en z'n kinderen daar aan een klein tafeltje ontbeten. Hoe leuk is dat. :)
Uiteindelijk arriveerde ik om 11:30u in Hué, waar mijn gereserveerde taxichauffeur me al stond op te wachten. Hij bracht me naar het hotel dat ik had geboekt, waar ik allereerst een paar uurtjes heb bijgeslapen.
Toen ik wakker werd, ben ik op zoek gegaan naar het kantoortje van de Easyriders. Ik wilde voor de volgende dag een rit boeken van Hué naar Hoi An. Voordat ik het kantoor kon bereiken, hield een andere Easyrider me aan. Hij vroeg hoe het met me ging (zoals de meesten daar een gesprek beginnen) en wat ik ging doen. Ik legde mijn plannen uit, en hij vertelde dat hij ook een Easyrider was. Hij stelde voor om ergens samen koffie te drinken om te bespreken wat hij me kon bieden. Prima, waarom niet? Bij hem achterop de motor gesprongen waarna hij me naar een hoekje van een straat verderop bracht. Hij serveerde me ijskoffie en groene ijsthee. Heerlijk! Hij wierp een kaart van Hué naar Hoi An op tafel om te laten zien hoe de rit eruit ziet. Hoewel het een beetje vreemd aanvoelde (ik ging zomaar een dealtje sluiten op straat met één of andere motorrijder) was het wel hetgene wat ik wilde. Dus ik ging akkoord. Maar ik moest wel vooraf $30 betalen en in Hoi An de resterende $30. Hm, op goed vertrouwen betaald en afgesproken dat hij me de volgende dag om 8:30u zou ophalen bij het hotel.
Ik heb mijn wandeling door Hué vervolgd en het zat me toch niet helemaal lekker. Was ik nou toch te naïef geweest? Of maakte ik me zorgen om niks? Later op de middag hoorde ik mijn naam: 'Haaai Marleen! How are you? How was your day in Hué?' Het was de Easyrider. Toen voelde het goed. :) Als hij slechte bedoelingen met me had, zou hij niet op deze manier contact met me zoeken, dacht ik.

De volgende ochtend stond de Easyrider idd 8:30u voor me klaar bij het hotel. Echter kon hij me zelf niet naar Hoi An rijden, dus een vriend van hem zou dat doen. Prima, hoor. Een aardige man ook (deze heette Vin).
Onderweg naar Hué heeft hij me (zoals vooraf beloofd) allerlei leuke plekjes laten zien: bij een gezin thuis aan een meer 'sugar cane water' gedronken, gezwommen in de Elephant River, koffie gedronken op het topje van een berg met prachtig uitzicht, heerlijk geluncht bij een tentje halverwege, over het strand gelopen, etc. Hij had het fantastisch voor me geregeld!
Eenmaal aangekomen in Hoi An vroeg hij me: 'are you happy? if you happy, you give me money.' Oftewel: ik wil fooi. Daar was ik iets minder van gecharmeerd, omdat ik eigenlijk al meer voor de rit had betaald dan de afspraak was. Maar ja, om dat uit te leggen aan iemand die niet goed Engels spreekt vond ik lastiger dan gewoon een (minimale) fooi te geven. Toen afscheid genomen van Vin en me geïnstalleerd in de homestay waar ik de komende dagen verblijf.

In Hoi An kon ik nog 1 avond meepikken van het lichtjesfestival. Erg mooi om te zien! Ik snap wel dat mensen zo enthousiast over Hoi An zijn. Het loopt hier leuk rond en binnen 20 minuten ben je op de fiets bij het strand. Maar vooral 's avonds als het donker is en alle lampionnen/lantaarns oplichten is het een feestje om hier te zijn.
Daarnaast staat Hoi An bekend om zijn 'tailors' (naaiers, kleermakers, oid?). Ik heb me dan ook letterlijk een jurk en een jumpsuit laten aannaaien die ik vandaag ga passen. Het kost wel wat, maar ik vind de ervaring wel leuk om mee te pikken. En ach, het is vakantie. :p
Ondertussen ook mijn busrit naar Nha Trang (volgende stop) voor a.s. zondag geregeld en ook alvast de rit van Nha Trang naar Mui Ne. Nha Trang schijnt niet zo leuk te zijn, dus daar blijf ik 1 nacht. Mui Ne is ook een badplaats waar ik weer lekker mag relaxen.

Voor de mensen die mijn vervolgroute willen weten: Hoi An - Nha Trang - Mui Ne - Dalat - Ho Chi Minh City (eindstation, vanaf hier vlieg ik 1 juli terug naar Singapore en dan naar Düsseldorf). Maar nu eerst nog een paar dagen in Hoi An genieten. Tot later mensen!