Even tussendoor: een bijzonder verblijf in Da Lat

Hoi! Hier alweer een nieuw verslag, maar ik heb ondertussen dan ook alweer genoeg meegemaakt.

De laatste dag in Mui Ne was achteraf 1 teveel; ik heb me nogal verveeld. Gelukkig vertrok ik de dag erop al vroeg (7:00u). Ik had de bus via het hostel gereserveerd. Om 7:00 uur stond ik, samen met nog een stuk of 8 reizigers, klaar om opgepikt te worden. Er reden vele bussen langs, maar geen van hen stopte voor ons. Jammer... Totdat opeens een klein taxibusje/bestelbusje voor ons stopte. Ik keek de anderen aan en zij mij, en we vroegen ons hardop af: 'is dit de bus?' Nog steeds verbaasd pakte ik toch maar m'n spullen. Eerst stapten 4 Vietnamese meisjes in en hun tassen werden door de chauffeur ingeladen. De rest en ik wilden volgen, maar de chauffeur riep ons halt toe. Er kon nog maar 1 persoon bij! We hadden allemaal hetzelfde soort ticket, dus we snapten er natuurlijk niks van en bleven allemaal op ons plek staan. De chauffeur besloot echter dat mijn tas er nog wel bij paste en dus was ik de laatste persoon die erbij stapte. Ik vond het wel prima, kon ik in ieder geval vertrekken! Ik weet niet wat er van de andere meiden terecht is gekomen. ;) Maar ik zat in ieder geval in een ietwat krappe taxibus naar Da Lat.

In Da Lat is het weer erg aangenaam. Het is nog steeds warm (zo'n 30 graden) maar met een koele bries. Heerlijk! Toen ik het busje uitstapte, stonden er uiteraard genoeg andere taxichauffeurs en Easyriders ons op te wachten om hun service te verlenen. Ik kreeg de eer om bij Messi (een Easyrider) achterop de motor te springen, zodat hij me naar mijn hostel kon brengen. Ondertussen vertelde hij natuurlijk dat hij tours aanbood en wilde weten of ik ook geinteresseerd was. Hoewel ik van tevoren niks had ik bedacht om te doen (behalve canyoning), besloot ik om toch de volgende een dagtour in en om Da Lat te boeken bij Messi. 35$, prima. Dit voelde gelijk al een stuk vertrouwder aan dan bij de Easyrider in Hue. Messi vond dat ik pas achteraf hoefde te betalen, en hij hoefde ook geen geld voor de rit naar het hostel. Topper!

In het hostel werd ik vriendelijk verwelkomd door twee jongens, de gastheren waar ik later op de dag nog veel gezelligheid mee had. Maar daarover straks meer. ;) Eerst wilde ik bijslapen op m'n fijne privekamer met een tweepersoonsbed. Dat lukte alleen niet... Daarom eerst maar een wandeling door Da Lat gemaakt en ergens geluncht.
Rond 15:00 uur weer teruggegaan naar het hostel en toen toch nog een uiltje weten te knappen tot 17:30 uur. Gedoucht en wel liep ik uit m'n kamer naar beneden waar de twee jongens bij de ingang aan een tafeltje zaten. Ik zou eigenlijk ergens een restaurant gaan zoeken om te dineren, maar een van de jongens nodigde me uit om 'a little wine' met hen te drinken. Ach, waarom ook niet? Eten kan later ook wel. Dus gezellig bij de jongens aangeschoven en ze schonken een shotje Vietnamese rijstwijn voor me in. Ha, dat kende ik al van mijn trip in Sapa, en dat was prima in te nemen. Mo hai ba yooo (1,2,3, proost!). Toch pittig spul. Volgens de prima gastheren zit er ongeveer 40% in. De jongen schonk ongevraagd een tweede voor me in, en voor ik het wist had ik 6 shotjes naar binnen gejast. Haha! Ineens hadden we ontzettend goede gesprekken in gebrekkig Engels. Na het laatste shotje kondigde ik aan om alsnog ergens iets te gaan eten, zodat de alcohol zich in ieder geval kon mixen met voedsel op de bodem. De jongens stonden er echter op dat ik na het eten weer terug zou komen om nog een paar met ze te drinken. Ach ja hoor, dat lukt vast wel. Het is ook zo onbeleefd om 'nee' te zeggen. ;)
In de stad een lekkere vette hap gekozen: pizza Hawaii. Ik zat nogal dromerig aan tafel, dus bij de pizza maar een koffie genomen, ter compensatie van de rijstwijn. Na het eten was ik alweer redelijk helder, gelukkig.
Zoals beloofd ben ik bij terugkomst weer aan tafel gaan zitten bij de jongens, en dit keer zat de eigenaar er ook bij. En hoppatee, met z'n allen hebben we nog eens 6 shotjes achterover geslagen. En gek genoeg voelde ik daarna helemaal niks, haha! Ik vind dit zelf erg grappig, want als er iemand een slechte drinker is, ben ik dat. Maar de rijstwijn kon ik, na een warming-up, prima handelen. ;)
Na een gezellige avond, en na het aanleren van allerlei ongepaste Vietnamese woorden, heb ik rond 21:30 uur m'n bed opgezocht. Haaa... lekker slapen! Echter werd er een kwartier later op m'n deur geklopt. Het was 1 van jongens, degene die het minst goed Engels sprak. Hij kwam z'n excuses aanbieden voor het gedrag van z'n baas, omdat die zich blijkbaar nogal 'playful' zou hebben gedragen, en de jongen wilde zeker weten dat ik een aangename avond had gehad en het naar m'n zin had in het hostel. Ik heb uitgelegd dat dat heus het geval is, en dat er geen excuses nodig zijn. Hij nam afscheid bij de deur, ik draai de deur op slot, en ga weer fijn liggen met een warme deken over me heen (voor het eerst dat ik die ook nodig heb in Vietnam). Tien minuten later wordt er weer op m'n deur geklopt. Dezelfde jongen, maar dit keer heeft hij een ketting in de hand met een groen sieraad eraan. 'This is for you,' zegt ie. Hij stapt meteen m'n kamer binnen, en met Google Translate bij de hand probeert hij me uit te leggen waar het sieraad voor staat. Ondertussen wiebelt ie heen en weer en hangt tegen de muur aan om in balans te blijven, waardoor ik besef dat hij minstens zoveel rijstwijn als ik heb gehad. Ik merkte dat hij niet verkeerde bedoelingen had, dus ik bleef rustig naar hem luisteren, hoewel hij dit keer veel meer moeite had de Engelse woorden te vinden als eerder op de avond. 'Met de ketting kan ik bidden voor geluk,' aldus de jongen. Hij vertelt er nog wat dingen bij, en er lijkt geen einde aan te komen. Ondertussen wilde ik nog steeds erg graag slapen. Bovendien stond ik daar in m'n pyjama. Hoewel hij daar geen aandacht aan leek te schenken, voelde ik me er toch lichtelijk ongemakkelijk bij en probeerde het gesprek dan ook netjes af te kappen. Ik vertelde met een poeslieve glimlach dat ik 'nu' ging slapen en hem morgen bij het ontbijt wel zou zien. Dat pikte hij wonderbaarlijk snel op, en binnen 1 minuut was hij vertrokken, dit keer ook voor de rest van de avond. Ondertussen vroeg ik me af of hij zich ervan bewust was dat hij net een sieraad aan me heeft afgestaan? Maar ach, genoeg tijd om dat tijdens het ontbijt te ontdekken.

De volgende ochtend heb ik zijn oudere broer de situatie uitgelegd en gevraagd of het wel ECHT de bedoeling van zijn broertje was om mij die ketting te geven. En ja, dat bleek toch echt het geval. Daarom de ketting maar meteen omgedaan als blijk van dank. Het bidden laat ik achterwege, maar een beetje geluk is altijd fijn!
Al met al dus een bijzondere situatie... maar het is goed afgelopen. ;)
En niet geheel onbelangrijk: ik was gewoon topfit de volgende ochtend. Whoehoe!

Na het ontbijt staat Messi om 08:30 uur voor me op de stoep. Hij heeft me allerlei mooie plekjes in en rondom Da Lat laten zien, dus ik was blij dat ik toch deze tour nog met hem heb gedaan. Naast de mooie uitzichten heeft Messi me ook naar een 'zijde'fabriekje gebracht en me daar laten zien hoe zijde wordt gemaakt. Echt vet interessant, en leuk om te zien! Ja echt! Daarnaast zijn we (o.a.) ook naar een koffieplantage gegaan waar Messi me aan allerlei verschillende bonen heeft laten ruiken. En naast de vele manden met bonen, zag ik ook wezels in kooien. Weten jullie hoe Kopi Luwak koffie wordt gemaakt? Zo niet, zoek het vooral even op. Ik heb namelijk dezelfde koffie geproefd, maar dan geldt het principe met wezels. ;) En het was nog lekker ook. Sterke smaak, hihi.
Om 17:00 uur zet Messi me weer af bij m'n hostel en bedank ik hem voor de leuke dag.
Daarna nog effe gegeten, weer wat shotjes gedronken met de mannen, en redelijk vroeg op bed gegaan. De volgende dag zou ik om 9:00 uur worden opgepikt voor de canyoningtour! Die had ik vrijwel meteen bij aankomst in het hostel geboekt.

De volgende dag word ik om 09:00 uur als eerste opgepikt, waarna we vervolgens nog een stuk of 10 andere reizigers oppikken. Tijdens de rit naar de watervallen vertelt onze gids enkele regels en informatie over canyoning. We komen om 10:00 uur aan bij de ingang, waar ons allereerst wordt gevraagd een wetsuit, helm, gordel + carabiners en een zwemvest aan te doen. Na het inchecken van de groep neemt onze tourgids en canyoningbegeleider ons mee naar een klein heuveltje waar hij een lang touw vastknoopt aan een boom. Daar leert hij ons de houding en de technieken aan die nodig zijn voor canyoning. Na kort oefenen zijn we klaar voor het echte werk en lopen we dan ook het bos in naar onze eerste uitdaging: 18 meter abseilen het water in, dit dus nog zonder watervallen. Dat was erg leuk, en eigenlijk niet heel moeilijk. Zoals sommige anderen heb ik niet echt doodsangsten gehad. Daarna zijn we naar een volgend punt gegaan waar we wederom zonder waterval gingen abseilen. Ik merkte dat het naar beneden springen steeds makkelijker ging. Whoehoeee!
Daarna de route in het bos vervolgd waar we van een rots van 10 meter konden springen. Ook hebben we een soort glijbaantje tussen de rotsen ervaren. Allemaal leuk en aardig, maar de laatste stop was de topper: onder een waterval abseilen. Daar doen we het voor. ;) Daarna nog met elkaar geluncht.
Uiteindelijk was dit toch wel een erg leuke tour! Het lopen voor het bos was al een uitdaging opzich, omdat je hier zowel handen en voeten voor nodig had. Al had ik wel gehoopt op wat meer watervallen. Eerlijk gezegd hoopte ik op meer spanning, maar ach, regelen we dat een volgende keer wel weer. ;) Foto's van canyoning volgen nog.

Wederom een erg lang verhaal, maar dit moest ik toch even in een verslag kwijt, voordat ik alle leuke details vergeet. Tot later!