Desert Patrol: woestijn, Uluru en Kata Tjuta
Door: Kneitere
Blijf op de hoogte en volg Marleen
18 Oktober 2011 | Australië, Alice Springs
Joehoe!! Ben ik alweer!
11 oktober begon mijn Desert Patrol tour en gisteren eindigde de tour in Alice Springs (waar ik nu dus zit). De tour was... totaal anders dan de Great Ocean Road maar zooooo fantastisch!
De eerste 3 dagen was vooral rijden door de Outback (woestijn) en overnachten op kleine campings. De Outback bestaat voornamelijk uit rood zand, grind, droge bosjes en dode bomen. Oh ja, en natuurlijk zien we ook allerlei dieren! We hebben onderweg zoveel kangoeroes gezien dat het nu al niet meer bijzonder is als je er 1 ziet, haha. Ook zagen we onderweg een bruine slang die voor de bus langs.. eh... kroop? (hoe zeg je dat?). Dat schijnt de op 1 na gevaarlijkste slang ter wereld te zijn, volgens onze reisleider. Nou ja, wij zaten in de bus, dus volkomen veilig. Hoewel... daarvoor liepen we nog gewoon foto's te maken en die slang was daar nog geen 10 meter vandaan, hihi!
Onderweg zagen we ook veel emoes. Die hielden soms een wedstrijdje met onze bus, haha! Die beesten rennen echt hard!
Op de derde dag kwamen we aan in Cooper Pedy. Dat is 1 van de grotere plaatsen tussen Adelaide en Alice Springs, maar zelfs dat stelde niet heel veel voor. Een supermarkt, een bar en ongeveer 15 musea met opal, een soort steen die mensen onder de grond vinden. Met z'n allen zijn we naar zo'n museum geweest en ik vind opal toch best wel heel mooi. Daar zeiden ze: hoe meer kleuren en glinstering, hoe meer opal waard is. Na de rondleiding kon je allerlei sieraden bekijken en ook kopen, sommige voor $500 en sommige voor $5. Toch maar niks gekocht, maar als iemand me ten huwelijk vraagt met zo'n ring, zeg ik gelijk ja;).
Wat vooral grappig was in Cooper Pedy, is dat de mensen daar vooral onder de grond wonen. In de zomer loopt de temperatuur op tegen de 50 graden dus voor hen is het koeler om onder de grond te wonen. Daar is het altijd rond de 23 graden, in de winter en zomer. Dus de mensen leven daar echt in een soort grot.
Op dag 4 gingen we hiken in de Kings Canyon. De aboriginalnaam is Kata Tjuta en betekent "veel hoofden". Kata Tjuta bestaat namelijk uit veel rotsen. De hike was niet uitdagend, maar het was supermooi om alles te zien, heel bijzonder.Aan het eind van de dag eindigden we in het Uluru en Kata Tjuta National Park. Daar is ook een resort waar je voor $2200 per nacht kunt verblijven, maar wij gingen maar gewoon kamperen, hihi.
De rest van de dagen hebben we doorgebracht in het National Park en natuurlijk hebben we Ayers Rock (aboriginal naam: Uluru) van alle kanten bekeken! Vergeleken met Kings Canyon is Ayers Rock maar 1 grote rots, die er trouwens minder groot en hoog uitziet dan dat ie werkelijk is. Veel van onze groep vroegen gelijk al: 'Kunnen we Ayers Rock ook beklimmen?' Hier schuilt een heel verhaal achter, maar de korte versie wil zeggen: Ayers Rock is heilig voor de aboriginals. Het is niet verboden om hem te beklimmen (je kunt namelijk via een ketting omhoog klimmen/lopen), maar de mensen daar raden het wel af. In de eerste plaats is dat vooral uit respect, maar ten tweede zijn er al 35 mensen aan gestorven. Dit door uitdroging, vermoeidheid, ze glijden uit, etc. Hoewel het er voor mij ontzettend verleidelijk uitzag om hem toch te gaan beklimmen, wist ik meteen dat ik het niet zou doen, omdat het respectloos is (niet omdat ik een been kan breken of dood kan gaan, hihi:P;)). Er was in onze groep wel een Japans meisje die hem wilde beklimmen, maar die heeft volgens mij het verhaal van onze reisleider niet gesnapt:P.
Natuurlijk hebben we vaker de zonsopgang en zonsondergang bekeken bij Ayers Rock. Dit is heel bijzonder, omdat Ayers Rock van kleur verandert naarmate het lichter/donkerder wordt.
Maar... wat vooral voor mij de leukste afsluiting was: op de laatste dag gingen we om Ayers Rock heen lopen (is ongeveer 8 a 9 km). De reisleider zei voor de grap tegen de jongens dat je er ook om heen kunt rennen en dat de eerste die dat had gedaan een meisje was geweest. Dus je raadt het al...:P In de eerste instantie had ik er geen zin in (want 't was 07.00 uur), maar na een km wandelen, ging het me wat te langzaam en ik wilde natuurlijk weten of ik het zou kunnen! Dus ik heb m'n trui en tas aan iemand gegeven en ben begonnen met rennen (run Marleen run!). Misschien heb ik niet alle bordjes met informatie over Ayers Rock gelezen onderweg, maar dat maakte me niet zoveel uit. Het rennen zelf vond ik veel leuker;). Na een kleine 3 kwartier kwam Marleen terug bij de bus, joehoe!! Dat voelde toch wel even heel goed;). Maaruh... gisteren (en vandaag nog) kon ik niet meer lopen. M'n kuiten voelen verschrikkelijk, ik heb me nog nooit zo sneu gevoeld. Maar aan de andere kant, het was 't waard!
Nou mensen, sorry voor de onderbreking, maar mijn credit voor internet was op, dus ik had eerst maar de helft van het verslag laten zien. Maar heb ik alles verteld wat ik wilde vertellen. De foto's staan er op!
Toedeloe!
11 oktober begon mijn Desert Patrol tour en gisteren eindigde de tour in Alice Springs (waar ik nu dus zit). De tour was... totaal anders dan de Great Ocean Road maar zooooo fantastisch!
De eerste 3 dagen was vooral rijden door de Outback (woestijn) en overnachten op kleine campings. De Outback bestaat voornamelijk uit rood zand, grind, droge bosjes en dode bomen. Oh ja, en natuurlijk zien we ook allerlei dieren! We hebben onderweg zoveel kangoeroes gezien dat het nu al niet meer bijzonder is als je er 1 ziet, haha. Ook zagen we onderweg een bruine slang die voor de bus langs.. eh... kroop? (hoe zeg je dat?). Dat schijnt de op 1 na gevaarlijkste slang ter wereld te zijn, volgens onze reisleider. Nou ja, wij zaten in de bus, dus volkomen veilig. Hoewel... daarvoor liepen we nog gewoon foto's te maken en die slang was daar nog geen 10 meter vandaan, hihi!
Onderweg zagen we ook veel emoes. Die hielden soms een wedstrijdje met onze bus, haha! Die beesten rennen echt hard!
Op de derde dag kwamen we aan in Cooper Pedy. Dat is 1 van de grotere plaatsen tussen Adelaide en Alice Springs, maar zelfs dat stelde niet heel veel voor. Een supermarkt, een bar en ongeveer 15 musea met opal, een soort steen die mensen onder de grond vinden. Met z'n allen zijn we naar zo'n museum geweest en ik vind opal toch best wel heel mooi. Daar zeiden ze: hoe meer kleuren en glinstering, hoe meer opal waard is. Na de rondleiding kon je allerlei sieraden bekijken en ook kopen, sommige voor $500 en sommige voor $5. Toch maar niks gekocht, maar als iemand me ten huwelijk vraagt met zo'n ring, zeg ik gelijk ja;).
Wat vooral grappig was in Cooper Pedy, is dat de mensen daar vooral onder de grond wonen. In de zomer loopt de temperatuur op tegen de 50 graden dus voor hen is het koeler om onder de grond te wonen. Daar is het altijd rond de 23 graden, in de winter en zomer. Dus de mensen leven daar echt in een soort grot.
Op dag 4 gingen we hiken in de Kings Canyon. De aboriginalnaam is Kata Tjuta en betekent "veel hoofden". Kata Tjuta bestaat namelijk uit veel rotsen. De hike was niet uitdagend, maar het was supermooi om alles te zien, heel bijzonder.Aan het eind van de dag eindigden we in het Uluru en Kata Tjuta National Park. Daar is ook een resort waar je voor $2200 per nacht kunt verblijven, maar wij gingen maar gewoon kamperen, hihi.
De rest van de dagen hebben we doorgebracht in het National Park en natuurlijk hebben we Ayers Rock (aboriginal naam: Uluru) van alle kanten bekeken! Vergeleken met Kings Canyon is Ayers Rock maar 1 grote rots, die er trouwens minder groot en hoog uitziet dan dat ie werkelijk is. Veel van onze groep vroegen gelijk al: 'Kunnen we Ayers Rock ook beklimmen?' Hier schuilt een heel verhaal achter, maar de korte versie wil zeggen: Ayers Rock is heilig voor de aboriginals. Het is niet verboden om hem te beklimmen (je kunt namelijk via een ketting omhoog klimmen/lopen), maar de mensen daar raden het wel af. In de eerste plaats is dat vooral uit respect, maar ten tweede zijn er al 35 mensen aan gestorven. Dit door uitdroging, vermoeidheid, ze glijden uit, etc. Hoewel het er voor mij ontzettend verleidelijk uitzag om hem toch te gaan beklimmen, wist ik meteen dat ik het niet zou doen, omdat het respectloos is (niet omdat ik een been kan breken of dood kan gaan, hihi:P;)). Er was in onze groep wel een Japans meisje die hem wilde beklimmen, maar die heeft volgens mij het verhaal van onze reisleider niet gesnapt:P.
Natuurlijk hebben we vaker de zonsopgang en zonsondergang bekeken bij Ayers Rock. Dit is heel bijzonder, omdat Ayers Rock van kleur verandert naarmate het lichter/donkerder wordt.
Maar... wat vooral voor mij de leukste afsluiting was: op de laatste dag gingen we om Ayers Rock heen lopen (is ongeveer 8 a 9 km). De reisleider zei voor de grap tegen de jongens dat je er ook om heen kunt rennen en dat de eerste die dat had gedaan een meisje was geweest. Dus je raadt het al...:P In de eerste instantie had ik er geen zin in (want 't was 07.00 uur), maar na een km wandelen, ging het me wat te langzaam en ik wilde natuurlijk weten of ik het zou kunnen! Dus ik heb m'n trui en tas aan iemand gegeven en ben begonnen met rennen (run Marleen run!). Misschien heb ik niet alle bordjes met informatie over Ayers Rock gelezen onderweg, maar dat maakte me niet zoveel uit. Het rennen zelf vond ik veel leuker;). Na een kleine 3 kwartier kwam Marleen terug bij de bus, joehoe!! Dat voelde toch wel even heel goed;). Maaruh... gisteren (en vandaag nog) kon ik niet meer lopen. M'n kuiten voelen verschrikkelijk, ik heb me nog nooit zo sneu gevoeld. Maar aan de andere kant, het was 't waard!
Nou mensen, sorry voor de onderbreking, maar mijn credit voor internet was op, dus ik had eerst maar de helft van het verslag laten zien. Maar heb ik alles verteld wat ik wilde vertellen. De foto's staan er op!
Toedeloe!
-
18 Oktober 2011 - 09:20
Loes:
i.v.m. het slechte weer hier, regen en harde wind, maar even achter de computer gekropen. Wel fijn om dan belevenissen van jou te lezen in het warme Australie.Zie alweer uit naar je volgende avonturen.
groetjes ook van Thomas -
18 Oktober 2011 - 09:54
Eabele:
Hi Marleen,
Bedankt voor je reisverhalen. Ik geniet van elk verslag. Wat een top tijd voor je zeg. Met collega Aafke zitten gnuifen om je fancy restaurant story :).
En..al een flying dokter gespot?
-
18 Oktober 2011 - 15:39
Iefke:
het enthousiasme spat er weer vanaf! wat zul je genieten daar. Gelukkig ook nog prachtig weer erbij. Die 5% kans op neerslag bij jou is hier 5% kans op zon. Zeg maar.Ik hoop dat je nog wat mooie foto's plaatst.
liefs -
20 Oktober 2011 - 18:47
Christa:
Hey heb je mijn sms nog gehad?? Kon namelijk gister of eergister je mail niet volledig lezen...hij staat er nu wel volledig op. Foto's trouwens ook! zal het NU ff lezen!!!! doeiiii -
20 Oktober 2011 - 18:57
Christa:
ooooohhhhhh (na het hele verslag te hebben gelezen). Nu snap ik waarom t verhaal opeens stopte!
Maar ik mis het stukje verslag over die slang....daar ben ik dan wel weer benieuwd naar!!1 En mijn sms nog gehad??
Leuk verslag weer! Ben nu alweer benieuwd naar het volgende!!!!
Veel plezier nog en ehhhh genieten! maar dat doe je wel als ik het zo allemaal lees!
Nou doeiiii dikke kus!! -
20 Oktober 2011 - 21:48
Mieke En Harrie:
wat leuk om jou verslagen te lezen en die foto's geweldig! blijven we toch een beetje op de hoogte wat jij daar uitspookt! Isa is geboren op 17 oktober. nog veel reisplezier!!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
